Φυσιολογική ανάπτυξη του βρέφους!

Φυσιολογική ανάπτυξη στον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού!

• Στο νεογέννητο, παρατηρούμε μία τυπική στάση του σώματός του, όπου όλα τα μέλη του βρίσκονται σε κάμψη, όταν αυτό είναι ξαπλωμένο (μπρούμυτα).
• Επίσης παρατηρούμε αντανακλαστικές κινήσεις φυγής κατά την ίδια θέση, σε μία προσπάθεια να συρθεί κινώντας ζωηρά τα πόδια του.
• Το κεφάλι του γέρνει στο πλάι, καθώς δεν είναι σε θέση να το στηρίξει.
Κάνει αντανακλαστικές κινήσεις βαδίσματος, με το κατάλληλο ερέθισμα.
Παρουσιάζει το αντανακλαστικό δραγμού, κατά το οποίο κλείνει με το χέρι του σφιχτά για λίγα δευτερόλεπτα ότι ακουμπήσει το εσωτερικό της παλάμης του.
Παρουσιάζει αντίδραση σε ισχυρά ερεθίσματα, οπτικά (φως) και ακουστικά (ήχους). Η αντίδραση φωτογραφίζεται στους μορφασμούς του προσώπου του, ζαρώνοντας το μέτωπό του και ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του, κάτι το οποίο ονομάζεται αντίδραση φόβου (αντανακλαστικό του εναγκαλισμού) .
Μέσω του δέρματός του, δέχεται τα πρώτα ερεθίσματα από το περιβάλλον του (ζέστη, κρύο, μαλακό, σκληρό). Στην ζεστή αγκαλιά της μητέρας του, ησυχάζει. Ενώ η επαφή του δέρματος είναι ιδιαίτερα έντονη κατά τον θηλασμό, μέσω του οποίου το νεογέννητο αποκτά την πρώτη βασική εμπειρία και επαφή με τους άλλους ανθρώπους.
Στην ομιλία, παρουσιάζει ζωηρές κραυγές σε κάθε δυσάρεστο συναίσθημα οι οποίες αρχικά είναι αδιαφοροποίητες.
Στον πρώτο μήνα της ζωής σε ύπτια θέση το μωρό, καταφέρνει να σηκώσει για λίγο το κεφάλι του από το έδαφος.
Όταν είναι ανάσκελα και προσπαθούμε να το ανασηκώσουμε, το κεφάλι κρέμεται προς τα πίσω, ενώ το ίδιο προσπαθεί να το ανασηκώσει. Με την δική μας βοήθεια το καταφέρνει για ελάχιστο χρόνο πριν χάσει πάλι τον έλεγχο όπου τότε το κεφάλι γέρνει προς τα εμπρός.
Αν κρατήσουμε το μωρό όρθιο, τότε τεντώνει τα πέλματά του στο πάτωμα, και στα πλαίσια αυτής του της προσπάθειας μπορεί να σηκώσει για δευτερόλεπτα το κεφάλι του.
Τα χέρια του παραμένουν κλειστά σε γροθιά.
Μπορεί με αντικείμενο που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από τα μάτια του, να γυρίσει το βλέμμα του στην προσπάθειά του να το εντοπίσει.
Κατά τον θηλασμό, στον πρώτο μήνα, το μωρό παρακολουθεί το πρόσωπο της μητέρας και εξακολουθεί να ησυχάζει αφημένο στην ζεστή αγκαλιά της.
Το κλάμα του μωρού, αρχίζει να διαφοροποιείται για παράδειγμα έχουμε έντονο και συνεχές κλάμα όταν πονάει, ενώ ένα ηπιότερο και μακρόσυρτο κλάμα με παράπονο όταν αυτό είναι κουρασμένο.
Στο δεύτερο μήνα της ζωής του, καταφέρνει να σηκώσει το κεφάλι του από ύπτια θέση, τουλάχιστον 45 μοίρες.
Όταν είναι ανάσκελα και προσπαθούμε να το ανασηκώσουμε, τότε παρατηρούμε αυτήν την μικρή βελτίωση στην στήριξη του κεφαλιού, ενώ σε όρθια θέση αρχίζουν να εξαφανίζονται οι αντανακλαστικές κινήσεις της στήριξης του σώματος και του βηματισμού.
Τα χέρια αρχίζουν να είναι μισάνοιχτα, στα έντονα ερεθίσματα (οπτικά, ακουστικά) δεν αντιδρά πλέον με εκφράσεις προσώπου που υποδηλώνουν φόβο, αλλά δείχνει προσήλωση στο ερέθισμα σαν να αφουγκράζεται.
Στον δεύτερο μήνα, έχουμε το πρώτο χαμόγελο.
Εδώ πρωτοεμφανίζονται φωνήεντα στους βρεφικούς ήχους.
Τον τρίτο μήνα της ανάπτυξής του, μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του ψηλά από το έδαφος για ένα λεπτό.
Όταν είναι ανάσκελα και το ανασηκώνουμε, συμμετέχει σηκώνοντας για λίγο το κεφάλι του.
Όταν το κρατάμε καθιστό καταφέρνει να στηρίξει όρθιο το κεφάλι του για μισό λεπτό.
Σε όρθια θέση, λυγίζει τα πόδια του.
Αν βάλουμε στο χέρι του ένα ερέθισμα με ήχο (κουδουνίστρα), το κρατάει σφιχτά, το κουνάει ελαφρά και προσπαθεί να το φέρει κοντά του, να το βάλει στο στόμα ή να το πάρει και με το άλλο χέρι.
Παρακολουθεί την κίνηση ενός έντονου ερεθίσματος (ακουστικού – οπτικού), διαγράφοντας με τα μάτια του μεγαλύτερη κίνηση στο οπτικό του πεδίο.
Το χαμόγελό του, γίνεται κοινωνικό. Δηλαδή χαμογελά μόλις δει ένα πρόσωπο που κινείται μπροστά του. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε ξένα πρόσωπα.
Στην ομιλία του, αρχίζουν οι λαρυγγισμοί, κυρίως όταν είναι ξαπλωμένο μπρούμυτα και ευχαριστημένο.
Στον τέταρτο μήνα, η κίνηση του σώματός του σε ύπτια θέση μοιάζει με κολύμπι. Δηλαδή στηρίζεται στην κοιλιά και ανασηκώνει τα άκρα.
Όταν είναι ξαπλωμένο και το ανασηκώνουμε, κρατάει το κεφάλι του, ενώ όταν το κρατάμε καθιστό καταφέρνει να το στηρίξει ακόμα και αν το γείρουμε προς το πλάι.
Σε όρθια θέση, τα πόδια βρίσκονται σε ελαφριά κάμψη και επιτυγχάνει μικρής διάρκειας τεντώματα.
Αρχίζει το παιχνίδι με τα χέρια του. Τα φέρνει μπροστά στο πρόσωπό του, τα περιεργάζεται, τα βάζει στο στόμα.
Κρατάει μικρά αντικείμενα στα χέρια του και τα «δοκιμάζει» με το στόμα του.
Γελάει δυνατά, ως έκφραση χαράς και ευχαρίστησης, ενώ στην ομιλία εμφανίζονται χαρούμενες «φωνούλες», σαν μικρά ηχητικά ξεσπάσματα με ξεκάθαρη αλλαγή στον τόνο της φωνής.
Στον πέμπτο μήνα, γυρίζει από μπρούμυτα ανάσκελα.
Όταν το ανασηκώνουμε για να καθίσει, κάμπτει το κεφάλι και τα άκρα του.
Σε όρθια θέση, αρχίζει να δείχνει ότι κρατάει για λίγο το βάρος του σώματός του στα πόδια του.
Με τα χέρια του αρχίζει, να πραγματοποιεί μεγαλύτερες κινήσεις προκειμένου να αγγίξει ένα παιχνίδι (τ’ απλώνει).
Αντιληπτικά δεν λειτουργεί μόνο μέσω του δέρματός του, αλλά μπορεί να παρακολουθεί για αρκετά λεπτά αντικείμενα που μπορούν να του τραβήξουν την προσοχή. Επίσης, έχει ήδη εκπαιδευτεί να εντοπίζει ακουστικά ερεθίσματα λιγότερο έντονα.
Αρχίζει να ξεχωρίζει τον αυστηρό τόνο της φωνής από τον ήπιο τόνο, παρακολουθώντας παράλληλα και το ύφος του προσώπου που μιλάει.
Στο πρόσωπό του, αρχίζουν να διαγράφονται ξεκάθαρα περισσότερα συναισθήματα.
Στην ομιλία, πιθανά παρατηρήσουμε να επιχειρεί διαφορετικούς συνδυασμούς των ήδη κατακτημένων ήχων.
Κατά τον έκτο μήνα, σε ύπτια θέση μπορεί να στηρίζεται στα τεντωμένα του χέρια.
Επιζητά την βοήθειά μας, για να καθίσει και έχει κατακτήσει πλέον την στήριξη του κεφαλιού.
Σε όρθια θέση, εξακολουθεί η προσπάθεια να στηρίξει το βάρος του σε όλο και περισσότερο χρόνο.
Πιάνει με τα χέρια του τ’ αντικείμενα με μεγαλύτερη σιγουριά και «ακρίβεια». Ενώ για πρώτη φορά πιάνει με ολόκληρη την παλάμη ένα αντικείμενο. Αλλάζει με ευκολία το παιχνίδι του απ’ το ένα χέρι στο άλλο.
Αντιληπτικά, στρέφει το ενδιαφέρον του μέσω της κίνησης του ματιού αλλά και του κεφαλιού προς το ερέθισμα που του τραβάει την προσοχή.
Ξεχωρίζει τα οικεία από τα άγνωστα πρόσωπα.
Στην ομιλία έχουμε τις πρώτες ρυθμικές αλυσίδες συλλαβών με διαφορά έντασης και τονικότητας.
Στον έβδομο μήνα, μπορεί να γυρίσει από ανάσκελα – μπρούμυτα.
Ξαπλωμένο ανάσκελα, παίζει με τα πόδια του, όπου τώρα γίνονται και αυτά αντικείμενο του παιχνιδιού του.
Σε όρθια θέση, αν το κρατήσουμε από τις μασχάλες προκαλεί έντονα λυγίσματα και τεντώματα των ποδιών του και μοιάζει να χορεύει.
Τώρα μπορεί να πιάσει και με τα δύο του χέρια από ένα αντικείμενο. Επίσης μπορεί να περιστρέφει ένα παιχνίδι, ανάμεσα στα χέρια του και να το περιεργάζεται.
Αντιληπτικά, είναι σε θέση να αναζητήσει ένα αντικείμενο που έχασε από το οπτικό του πεδίο.
Πραγματοποιεί ένα από τα πρώτα του κοινωνικά παιχνίδια το κρυφτό (κού κου – τσα).
Ενώ στην ομιλία, αρχίζει η «κουβεντούλα». Δηλαδή πραγματοποιεί αλυσιδωτά ηχητικές αλληλουχίες όλων των ήχων που εν τω μεταξύ έχει κατακτήσει.
Στον όγδοο μήνα, και ενώ είναι ξαπλωμένο μπορεί να γυρίσει γύρω από τον εαυτό του.
Ξαπλωμένο ανάσκελα, με την πρόταση των χεριών μας, πιάνεται και τα τραβάει για να ανακαθίσει.
Μπορεί να μείνει καθιστό για αρκετά δευτερόλεπτα μόνο του.
Στηρίζεται στο πλάι, με το χέρι του τεντωμένο.
Σε όρθια θέση, ο (χορός) είναι πιο δυναμικός και κρατάει περισσότερη ώρα.
Με τα χέρια του, τελειοποιείται η δεξιότητα να πιάσει και με τα δύο, να περιστρέψει, να επεξεργαστεί, ενώ αρχίζει να χρησιμοποιεί και τις άκρες των δακτύλων του.
Αντιληπτικά, αρχίζει να ασχολείται με λεπτομέρειες του περιβάλλοντός του για πρώτη φορά.
Αναγνωρίζει πλέον ξεκάθαρα, τα άγνωστα πρόσωπα και προβάλλει το ανάλογο συναίσθημα προς αυτά.
Είναι σε θέση να παρακολουθήσει τους μεγάλους στις δραστηριότητές του και με αυτόν τον τρόπο αρχίζει να ενδιαφέρεται για ότι συμβαίνει στο περιβάλλον του.
Η επαφή του με τον καθρέφτη, του προκαλεί επίμονη περιέργεια, όπου κοιτά έντονα το είδωλό του και του χαμογελά.
Στην ομιλία, εμφανίζει για πρώτη φορά ψιθύρους. Δηλαδή έχει αρχίσει να εξειδικεύει την ένταση των ήχων του σε σημείο ώστε να μπορεί να τους ψιθυρίσει.
Στον ένατο μήνα, μπορεί να έρπεται προς κάποιον συγκεκριμένο στόχο (να πιάσει το παιχνίδι του).
Μπορεί να κάτσει καθιστό μόνο του, για ένα λεπτό.
Μπορεί να στηριχτεί με τα χέρια του προς τα πίσω.
Μπορεί σε όρθια θέση να σταθεί, αρκεί να πιάνεται από κάπου με τα χέρια του.
Η κίνηση των χεριών, διαφοροποιείται καθώς μπορεί να αφήνει επίτηδες από τα χέρια του αντικείμενα να πέφτουν.
Αντιληπτικά, αρχίζει να ενδιαφέρεται για ήχους χαμηλής έντασης, ενώ σε σχέση με οπτικά ερεθίσματα αρχίζει να ξεχωρίζει λεπτομέρειές του και να θέλει να τις επεξεργαστεί (το εσωτερικό ενός παιχνιδιού).
Συμμετέχει και κινησιολογικά στο «κρυφτούλι» (βάζει και βγάζει μπροστά από το πρόσωπό του ένα πανί).
Στην ομιλία, αρχίζει να βάζει στη σειρά ίδιες συλλαβές (μα – μα κ.τ.λ.)
Τον δέκατο μήνα, μπορεί να κινηθεί πίσω και μπροστά στηριζόμενο στα χέρια του. Έτσι, πειραματίζεται διατηρώντας την ισορροπία του.
Μπορεί να ανακαθίσει μόνο του.
Μπορεί να καθίσει μόνο του και να κρατήσει τεντωμένα μπροστά τα πόδια του και ίσια την πλάτη.
Πιάνεται από έπιπλα και σηκώνεται όρθιο και παράλληλα τα κρατάει για να σταθεί.
Με τα χέρια του, εμφανίζει για πρώτη φορά το πιάσιμο της «λαβίδας». Μπορεί να πιάσει δηλαδή με τον δείκτη και τον αντίχειρά του μικρά αντικείμενα. Επίσης τα δύο του χέρια, τώρα μπορούν να συνεργάζονται. Ακόμα και λειτουργώντας ταυτόχρονα (χτυπάει δύο αντικείμενα μεταξύ τους). Τέλος πετάει αντικείμενα.
Αντιληπτικά ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με λεπτομέρειες γύρω του και στα παιχνίδια του.
Αρχίζει να μιμείται κινήσεις (γεια)
Δείχνει ξεκάθαρα την χαρά του, όταν το παινεύουμε.
Από πλευράς ομιλίας, αρχίζει να συμμετέχει σε διάλογο με ένα πρόσωπο, επαναλαμβάνοντας συλλαβές που του λέμε.
Αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια κατανόησης της γλώσσας, όπου το παιδί αντιδρά κινησιολογικά σωστά όταν για παράδειγμα το ρωτάμε κάτι (πού είναι κάποιος – γυρίζει προς το μέρος του).
Στον ενδέκατο μήνα, πραγματοποιεί με επιτυχία μια ιδιαίτερα σύνθετη κινητικά άσκηση – το μπουσούλημα.
Κάθεται ελεύθερα και κρατά ισορροπία, ακόμη και αν του σηκώσουμε τα πόδια από το έδαφος.
Σε όρθια θέση, κάνει μόνο του βήματα στο πλάι, στηριζόμενο στα έπιπλα και βήματα μπροστά όταν το κρατάμε.
Με τα χέρια του, εμφανίζει το πιάσιμο της «τανάλιας», όπου ο δείκτης μπορεί να λυγίσει όσο χρειαστεί σε συνεργασία με τον αντίχειρα προκειμένου να πιάσει ένα πολύ μικρό αντικείμενο.
Μπορεί να ενεργοποιήσει στην μνήμη του, για λίγο χρόνο την εικόνα ενός αντικειμένου και έτσι μπορεί να βρει ένα κρυμμένο παιχνίδι.
Αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει και άλλους τρόπους πέρα από το σώμα του για να φέρει κοντά του ένα αντικείμενο (τραβάει από το κορδόνι ένα παιχνίδι).
Χρησιμοποιεί τα χέρια του για να φάει και για να πιει από ποτήρι.
Στην ομιλία, έχουμε τις πρώτες συλλαβές με νόημα, ενώ στην γλώσσα, που του απευθύνουμε κατανοεί πλέον τις απαγορεύσεις.
Στον δωδέκατο μήνα, έχουν τελειοποιηθεί όλες οι προηγούμενες κινήσεις, μπορεί να περπατήσει ακόμα και αν στηρίζεται με το ένα χέρι. Οι κινήσεις των χεριών του, αρχίζουν να σχετίζονται και με άλλα πρόσωπα. Ανταλλάσει δηλαδή παιχνίδια, δίνει αντικείμενα.
Αντιληπτικά, έχοντας εντοπίσει και ενδιαφερθεί ήδη για λεπτομέρειες μπορεί να πραγματοποιεί λεπτές κινήσεις, με δεξιοτεχνία (σφηνώματα).
Γίνεται όλο και πιο συμμετοχικός στο κοινό παιχνίδι. Με πιο έντονες κινητικές συμπεριφορές, ανταποκρίνεται στο κυνηγητό.
Στην ομιλία, έχει περάσει πλέον στην χρήση των πρώτων λέξεων με σημασία και εδώ ακριβώς μπαίνουν οι βάσεις για την κατάκτηση της ομιλίας.
Τέλος, στο πλαίσιο της γλώσσας είναι σε θέση να κατανοήσει απλές προτάσεις και να εκτελεί απλές κινήσεις κατόπιν προτροπής.

 

Για την «Άλκηστη» με αγάπη από το my-family.gr

Back to news page